แต่ถึงจะมุมเดียวกัน สถานที่เดียวกัน แต่เวลาต่างกัน มันก็ย่อมให้ความรู้สึกแตกต่างกันชิมิคะ - อย่างตอนเย็นน้ำขึ้น ตอนเช้าน้ำลง ทำให้เห็นพื้นทรายที่อยู่ใต้น้ำได้ชัดเจนขึ้น - เพื่อไม่ให้เสียเวลา บึ่งออกจากบ้านโลดคร่า
เส้นทางแบบนี้เป็นอะไรที่น่าขับมอไซค์ไปเรื่อยๆ มากค่ะ ร่มรื่น เย็นสบาย
รอบนี้เจอซอยไหน ป้ายไหน แยกไหนให้เลี้ยว เลี้ยวเข้าไปโลด ไปแล้วหลงก็ไปต่อเว้ยย แล้วมันก็จะทะลุหาทางออกเจอเอง 555+ [ทฤษฎี นี้ใช้ได้แค่บนเกาะเล็กๆ แห่งนี้เท่านั้น อย่าได้ไปทำตัวเก่งกาจอาจหาญ ถึงไหนถึงกันแบบนี้ที่ไหนค่ะ ไม่แนะนำ ไม่งั้นอาจะกลับบ้านไม่ถูก เหอๆ]
ขับผ่านมาตั้งแต่ทะเล ภูเขา จนกระทั่งทุ่งนา และป่าชายเลน ^^
น้องคนนี้กำลังงมหอยอยู่ดีๆ อิพี่คนนี้มายืนส่องกล้องตรูทำไมฟร่ะ ?! เหอๆ - พี่จะบอกว่า พี่หลงค่ะน้อง เพราะทางที่ผ่านมา ไม่มีมนุษย์ซักผู้คนผ่านมาให้พี่เห็นหน้า มีแต่ถนนมีเป็นความหวังให้กับพี่อยู่ว่ามันต้องมีทางออกให้พี่อยู่ข้างหน้า - แล้วพี่ก็มาเจอน้องนี่แหละค่ะ เฮ้อ! แสดงว่าตรูยังไม่หลุดโลกไปไหน อิอิ
เจอแล้ว! แยกแห่งความหวัง กลับบ้านถูกแล้วตรู เย้~
กลับถึงบ้านแล้ว ใช้ระยะเวลาทั้ง่หมด 2 ชั่วโมงเต็ม ในการพยายามตระเวนให้รอบเกาะ (^^)V
กลับถึงบ้านพักแล้วขอส่องมาโครซะหน่อย - มาโคร 1 cm' สำหรับกล้องดิจิตอลราคา 3 พันบาท [รอบนี้ขี้เกียจแบกกล้องใหญ่ เลยเอาเล็ก ๆ ไปพอ] อืม คุ้มจริงๆ หุหุ
กินข้าวอีกซักมื้อนึงก่อนกลับบ้านจริง ๆ [กินอย่างเดียวค่ะงานนี้ เดี๋ยวกินเดี๋ยวกินจริงๆ เฮ้อ อิ่มม]
การนั่งเรือกลับภูเก็ตรอบนี้ ชวนนึกถึงครั้งก่อนมากๆ - จำได้ว่าครั้งก่อนพายุเข้าอย่างหนัก คลื่นอย่างแรง เรือโคลงเคลงสุดฤทธิ์ หวิดๆ จะไม่ถึงฝั่งไปตลอดทาง แต่รอบนี้คลื่นราบเรียบ ทะเลสงบมาก นั่งเรือด้วยความสบายใจ อากาศดี อารมณ์ดี บนเรือก็คนน้อยยย นั่งหน้าสู้ลม ผมสู้แดด พร้อมกับสายน้ำที่สาดกระเซ็นมาโดนตัวไปเรื่อย ๆ - สบายจังเลยค่ะ
แนะนำสำหรับคนที่จะมาเที่ยวเกาะยาวน้อยนะคะ ^^ ควรจะมากันเป็นกลุ่มๆ แบบ 3-4 คนขึ้นไป จะได้แบ่งเบาภาระในการเหมาเรือหางยาว ออกไปเที่ยวตามเกาะแก่งต่างๆ ค่ะ เพราะที่นี่ไม่มี one day trip เลยค่ะ ต้องเช่าเหมาลำกันอย่างเดียวกันเรย ซึ่งถ้าไปคนเดียวแบบอิชั้น คาดว่าคงต้องนอนอืดอยู่ที่บ้าน และได้แค่เที่ยวรอบเกาะแค่นั้นล่ะค่ะ - [นี่คือข้อเสียของการเที่ยวคนเดียว ที่ปฎิเสธไม่ลงจริงๆ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น